Ad Vandenberg
Het zijn de riffs en solo's van Ad Vandenberg die mij momenteel gericht naar de platenkast sturen. Albums van Iron Maiden, Whitesnake en Free liggen in een wirwar naast de platenspeler. CD's en vinyl wisselen elkaar af. Op de antistatische mat ligt Slip of the Tongue uit 1989. Toen was ik twaalf. Nu jaren later, zit ik onder een volle maan oog in oog met de gitarist en componist van de plaat die grotendeels de vulling van mijn kasten heeft bepaald. Vandenberg, misschien wel langer als Mark Lanagan en sympatieker als Bruce Dickinson oogt nog even jong als ten tijde van Sailing Ships. En waar de stem van Coverdale op de re-recording van dit nummer op het Vanderberg Moonkings album ontroerend breekbaar klinkt, zijn de gitaarpartijen van Ad messcherp en vol van gevoel. Het verhaal dat hij mij vertelde leest u binnenkort.
